آلبوم شامل اجرای بیکلام چند ترانهی مردمپسند متعلق به سالهای پیش از انقلاب اسلامی با آهنگسازی همایون خرم، جهانبخش پازوکی و ناصر رستگارنژاد است که با صدای خوانندههای پرطرفدار آن دوران، مرضیه و پوران، شنیده شده و تا امروز هم در خاطرهی شنیداری مردم باقی مانده است. سهتار ملودیهای اصلی ترانهها را نواخته و گیتار در نقش یک همراهیکنندهی خنثی و کمرنگ حضور داشته است. علاوه بر مشکلات موزیکالیته و صدادهی در نوازندگیِ سهتار، مشکل ریتم (در قطعهی اول که احتمالاً به دلیل ضبط غیرپیوستهی اثر به وجود آمده است) نیز به گوش میرسد. در پسِ این آلبوم و برخی از آلبومهای همجنس و مشابه با آن چندین «چرا» نهفته است: چرا یک نوازندهی سهتار تصمیم میگیرد نوزده دقیقه بازنوازیِ چند ترانهی مردمپسند قدیمی را، بدون اینکه تغییر مهمی در آنها ایجاد کند یا ارتقایشان دهد در قالب یک آلبوم منتشر کند؟ چرا یک ناشر حاضر به انتشار آن میشود؟ (البته اگر ناشر و صاحب اثر در یک شخص خلاصه نشده باشند که در خیلی از موارد چنین است) و چرا یک منتقد تصمیم میگیرد آن را نقد کند؟ آنچه مهمتر از این سه پرسش است، این است که هیچ «چرا»یی در رابطه با نقش مخاطب مطرح نیست. نمیتوان پرسید چرا مخاطب آن را میخرد یا اصلاً چرا نمیخرد: مخاطبی وجود ندارد که بتوان «چرایی»ای را در رابطه با آن مطرح کرد. و این بیمخاطبیِ محض زمانی بغرنجتر میشود که موسیقیِ ارائهشده از نوعِ مردمپسند باشد، یعنی موسیقیِ مبتنی بر مخاطب. این مسئله میتواند پارهای از پرسشهایی که مطرح شد را پاسخ دهد. به نظر میرسد صاحبِ این اثر یا آثار مشابه برای آنکه محتوای آلبوم به مذاق مخاطبِ فرضی خوش بیاید به نوعی موسیقیِ سبُک روی آوردهاند، اما آن مخاطب اصلاً وجود خارجی ندارد که چیزی به مذاقش خوش بیاید یا نه؛ چون مخاطبی است که وجودش صرفاً «فرض» گرفته شده است.
برای خرید و دانلود آلبوم نوازش یاد به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
28 بهمن 1398