«هشت رود»، که در عنوانش هم به پیشنیان تکیه زده است، ثمرهی کار شاگردان مجید کیانی است؛ کسی که به زنده نگاه داشتن سنتورنوازی به شیوهی قدما و اصولگرایی شهره است و بخشی از این اصول در پی حفظِ شیوهی «سماعی» و اجرا با مضرابهای بینمد تعریف شده است. او ردیف موسیقی ایرانی را با شاگردی کسانی چون نورعلی برومند و محمد حیدری فراگرفته و به پشتوانهی داریوش صفوت به تحقیق پیرامون ردیف موسیقی ایرانی پرداخته است. وی سالها (از میانهی دههی ۶۰ و نزدیک به دو دهه) در مناصب مختلفی بر سرنوشت موسیقی ایران، با اعمال سیاستهای سنتگرایانه و اصولگرایانه، اثر گذاشته است.
همو، در دفترچه، از «هنر تکنوازی» و «هنر موسیقیِ ردیف استادان گذشته» میگوید و آن را از لحاظ ازلیـ ابدی بودن با اشعار فردوسی، حافظ و سعدی مقایسه میکند. همچنین این هنرها را بااصالت پنداشته و هنرِ بااصالت را جاری در همهی زمانها (فرازمان) میداند؛ اما آنچه در این میان نادیده گرفته شده است سرنوشت این دو هنر در طول تاریخ و تغییر و تحول بهوجودآمده در آنهاست. یکی (ردیف) سالها مهجور مانده است و سابقهای دویستواندی ساله دارد و به واسطهی نقلِ سینهبهسینه چهها که بر سرش نیامده، تا آنجا که امروز حتا روایتی مستقیم از ردیف میرزا عبدالله در دست نیست؛ و آن دیگری (شعر کلاسیک)، با سابقهی هزارساله، به واسطهی مکتوب بودنش کمتر دستخوش تغییر شده است؛ قیاسی معالفارق. در جایی دیگر، در جواب سوالی که باور اوست (و آن بیزمان بودن هنر ماندگار و بااصالت است)، تجربهی تاریخی و فرهنگیای را به میان میکشد و نادیده گرفتنِ خلقِ جدید را غیرممکن میداند. اینکه آیا او، در طی این سالها، از اصول خود دست کشیده است و یا جهانگیرشدنِ امروزیِ شعارِ «آزادی بیان» در او باور دیگری پدید آورده است، از نوشتهی او قابل دریافت نیست. اما آنچه از «هشت رود» به گوش میرسد، حداقل و بر خلاف باورهای پیشیناش، نسبتاً از روندگی و نوزایی سخن میگوید. اینکه آیا در پیدایش این باور در شاگردانش نقش داشته است و یا شاگردان او، با در پیش گرفتنِ راه میانه، به خلقِ این آثار دست زدهاند، در حال حاضر، پرسشهایی بیپاسخاند.
برای خرید و دانلود آلبوم هشت رود به وبسایت بیپتونز مراجعه کنید.
29 خرداد 1400