نشان ملی ثبت(رسانه‌های دیجیتال)

مروری بر آلبوم «اعتبار دل»

آنچه در زیر پنهان است نویسنده: کامیار صلواتی

آراء منتقدان: 2 ( 5 رای)
Etebare Del 00

«اعتبار دل» تجربه‌ای است که نمایاننده‌ی وضعیت آشفته‌ی ما در مقابل تاریخ خود است: تاریخی که در تلاش برای بازتفسیرش چون کالایی سانتی‌مانتال که بزکی امروزین روی آن سوار شده به مصرفش می‌رسانیم؛ کالاهایی که رسواترین نمایندگانشان آثار گروه‌هایی چون «پالت» و «دنگ‌شو» هستند.

ایده‌‌ی کلیدی «اعتبار دل» را باید در جمله‌ای جُست که امید رهایی در دفترچه‌ی آلبوم نوشته است: تلاش برای به گوش رساندن قطعات شناخته‌شده‌ی عارف قزوینی در فضایی «معاصرتر و مدرن‌تر». آهنگساز تلویحاً عارف قزوینی و تلاش او برای هم‌راستایی با زمانه‌اش را الگویی برای خود می‌داند. در مواجهه با این ادعا باید از مولفان و خود بپرسیم که این معاصریت و مدرنیت در «اعتبار دل» کجایند؟

قطعات اعتبار دل برای عود، سه‌تار، آواز و سازهای ضربی تنظیم شده‌اند. سونوریته‌ی سه‌تار، تکنیک‌های مورد استفاده‌ی نوازنده و حتّی سازبندی کلّی گروه به‌شدت متأثر از آثار مسعود شعاری‌اند. این شاید از معدود نشانه‌های «معاصریت» -اگر نگوییم تنها نشانه‌ی آن- در اعتبار دل باشد. به‌غیر از این تأثیرپذیری، سایر ویژگی‌های اعتبار دل چندان تفاوتی با یک اثر رایج دستگاهی ندارد. به‌‌عبارت دیگر، از نقطه‌نظر نوازندگی، اعتبار دل به‌واسطه‌ی وابستگی‌اش به تکنیک‌های متأخر نسبتی با زمان حال برقرار می‌کند امّا این وضعیت به زحمت قرینه‌ای در آهنگسازی اثر می‌یابد. بازتفسیر و تغییر محتوای ملودیک قطعاتی چون «گریه را به مستی» و «اعتبار دل [از کفم رها]» کاملاً‌ وابسته به همان نظام موسیقایی تثبیت‌شده‌ی دستگاهی هستند و مبنای «معاصر شدن»شان چیزی جز همان فرمول‌های قبلی نیست: بنیان همان است و تنها صورت بیانی ملودیک تغییر کرده است. علاوه بر این‌ها، بافت قطعات، که قرار است چندصدایی باشند و گاه چنین نیز هست، در بسیاری از لحظات خالی به گوش می‌رسد و دو ساز عود و سه‌تار نتوانسته‌اند در همراهی با جملات کشیده‌تر آوازی فضای میان یا زیر جملات را به خوبی پُر کنند. 

برای خرید و دانلود آلبوم اعتبار دل به وب‌سایت بیپ‌تونز مراجعه کنید.

29 مهر 1396

ارسال دیدگاه


بالا