پرتره‌ی آهنگساز در جوانی

آهنگساز: امین شریفی
ویلن: دانیال جورابچی
ویولا: دانیال جورابچی
ویلنسل: سالار غفاربجویی
فلوت: پویان فرزین، کلاریز کشاورز، حسین عباداللهی، بهرام ارشدراد، ماه‌سیما فلاحی
کلارینت: یلدا احسانی
پیانو: شادی شایگانی
سنتور: ایمان محمد قاسم
تار: ساینا زمانیان
کمانچه: متین آهنگری
عود: شهریار جعفری
خوانندگان: Dora Garciduenas, Maria Josè, Tom Smith, Samuel Penderbayne

صدابردار: امید نیک‌بین، رضا فرهادی، پیمان حاتمی، رضا اسدپور

ناشر: تهران، ارغنون
تاریخ انتشار: اسفند 1396

Bildungsroman گونه‌ی ادبیِ شکل‌گرفته در سنت رمانتیک آلمان قرن هجدهم است. رمان‌های این گونه روند پرورش و به کمال رسیدن یک شخصیت را روایت می‌کند. «رمان هنرمند» (Künstlerroman) شاخه‌ای است از همین گونه که در آن پرورش یک هنرمند ـ موسیقی‌دان، نمایش‌نامه‌نویس، یا نقاش ـ به گونه‌ای روایت می‌شود که نحوه‌ی شکل‌گیری و ویژگی محصول هنری مد نظر شخصیت داستان را نیز در رمان مستتر دارد. عموماً در این رمان‌ها کودک یا جوانی که افق دیدش با محدودیت‌های محیط اطرافش کاهش یافته است به مکانی دیگر می‌گریزد که امکان تحقق رؤیاها و آرزوهای او را داشته باشد. در میانِ این روند از طرق مختلف مصالح آموزشی خود را (عموماً از طریق افرادی در قامتِ یک معلم) می‌یابد و در انتها موفق می‌شود هدف خود را محقق کند.
«چهره‌ی مرد هنرمند در جوانی» (A Portrait of the Artist as a Young Man) نوشته‌ی جیمز جویس یکی از آثار برجسته‌ی این گونه در شاخه‌ی انگلیسی‌زبان است. این رمان‌ها ممکن است صراحتاً بیانگر زندگی هنری نویسنده و یا چگونگی شکل‌گرفتن خود کتاب باشند. امین شریفی با استفاده از همین قابلیت نام آلبوم خود را با الهام از رمان جویس انتخاب کرده است تا روند «جست و جوی بلوغ هنری» خود را به صدا درآورد. او زبان موسیقی معاصر را برای این جستجو برگزیده است و برای دست‌یافتن به بلوغ هنری خود در آمریکا تحصیل می‌کند ـ مکانی که امکان لازم برای تحقق رؤیا و آرزوهای او را دارند. تقدیم‌شدنِ هر قطعه به یک فرد خاص (مانند احمد شاملو یا نادر مشایخی) نیز می‌تواند بیانگر افرادی باشند که به طریقی در روند رشد او مؤثر بوده‌اند.

همان‌گونه که نویسنده‌ی «رمان هنرمند» در روند نگارش کتاب می‌کوشد به پرسش‌هایی از چیستی هویت خویشتن، روندِ رسیدنِ او به نقطه‌ی کنونی از زیست‌اش و میزانِ دستاوردهایش پاسخ دهد؛ به نظر می‌رسد شریفی نیز با آفرینش «کوارتت ایرانی» و «مونولوگ برای تنهایی آهنگساز» می‌کوشد به چیستی هویت خود پاسخ دهد؛ به علاوه جمع‌آوری و انتشار قطعاتی نوشته شده از 1392 تا 1395 در قالب آلبوم کنشی است در جهت پاسخ به دو مورد بعدی. در پایان می‌توانید قسمتی از قطعه‌ی «مونولوگ برای تنهایی آهنگساز (شماره‌ی دوم)» را بشنوید.