ماه یکشنبه‌ من

آهنگساز، آکاردئون: مصطفی بیاتی
ویلن: علیرضا چهر‌ه‌‌قانی

مهندسی صدا: حامی حقیقی

ناشر: نشر و پخش جوان
مدیر مسئول: نیما جوان

تاریخ انتشار: ۱۳۹۹

مدت زمان آلبوم: ۲۸:۴۸

تاریخ آشنایی ایران با آکاردئون و رواج‌اش طولانی نیست، اما این سازِ بیگانه، رفته‌رفته، با ظهور نوازندگان، به‌کارگیری بسیار در سینما و حضور به عنوان یکی از نمایندگان موسیقی خیابانی برای عمومِ مردم شناخته شده است؛ تا حدی که، امروزه، لزوم نواختن ملودی‌های آشنای ایرانی کم‌رنگ شده است. «ماه یکشنبه من» اثری است که راه گذشتگانش را ادامه داده و حالا نام جدیدی را در کنار اسامی آشنا و ثابت آکاردئون‌نوازی قرار داده است: مصطفی بیاتی.

دفترچه‌ی آلبوم، با ادبیات دوستانه‌ و تصاویرش، ما را دعوت به شنیدنِ موسیقی مصطفی بیاتی، در قالب تک‌نوازی آکاردئون، می‌کند و، جز در قسمتی که نام عوامل تولیدی نوشته شده است، خبری از حضور ویلن نمی‌دهد، اما ـ در حقیقت ـ آلبوم مجموعه‌ای است از قطعاتی که با گفت‌وگوی ویلن و آکاردئون و سپس یکی ‌شدن‌ حرف‌های این دو ساز شکل گرفته‌اند. البته، در قطعه‌ی هفتم پیانو جای آکاردئون را می‌گیرد و دوئت پیانو و ویلن را می‌شنویم.

این هشت قطعه سرشار از تغییر سوژه‌ها و تم‌ها هستند. در واقع، اگر در شکل‌‌گیری حافظه‌ی شنیداری‌مان از هویت موسیقی آکاردئون سه عنصرِ ریتم والس، تکنیک‌های نوازندگی و ارائه‌ی تم‌های دراماتیک را مؤثر بدانیم، ارائه‌‌ی تم‌ها نقطه‌ی پررنگ‌ این اثر است. دور از ذهن نیست اگر در یک قطعه چندین تم را بشنویم که با تکرارِ سوال‌وجواب‌های ویلن و آکاردئون معرفی می‌شوند و، به‌ دلیل سلیقه‌ی واحد آهنگساز، یکپارچگی نیز دارند.

این اثر با حمایت هنری نستله و توسط نشر و پخش جوان منتشر شده است. به نظر می‌رسد، این نشر مدتی است تمرکز خود را بر انتشار آثار هنرمندان جوان و، به طور کلی، آلبوم‌هایی قرار داده است که مخاطب بیشتری در جامعه دارند.

در پایان، می‌توانید بخشی از "ماه یکشنبه‌ من" را بشنوید.