ژَرِه

تار: منوچهر امیرحشمتی
تمبک: پدرام بلورچی 

صدابردار تمبک، میکس و مسترینگ: رضا بیگی
ادیت: عرفان مبرقع، رضا بیگی 

ناشر: شهنواز

تاریخ انتشار: خرداد ۱۳۹۹

در«ژَرِه» تاری خواهید شنید که مضراب‌هایش با طمأنینه نواخته شده‌اند و تمبکی که آرام آرام آنچه در چنته دارد را  برای‌تان رو می‌کند. این ترکیب نه پرحرفی می‌کند که موسیقی را از دست بدهید و نه کم‌حرف که حوصله‌تان سر رود. اثرْ میانه‌ی این دو سو را برای بده‌بستانِ دو ساز برگزیده است، هر چند با گه‌گاه تک‌گویی‌های مطمئن و شمرده‌ی تار.

در آلبوم چهار قطعه انتظار شما را می‌کشند و هر یک شامل تک‌نوازی تار و بخش ضربی هستند. موسیقی اثر، بنا به نوشته‌ی داخل شناسنامه‌ی آلبوم، بر اساس بداهه شکل گرفته و نوازنده آرام‌آرام موسیقی را معرفی و دستگاه را تثبیت می‌کند. امیرحشمتی در نوازندگی‌اش بیشتر تک‌مضراب‌ را به‌کار می‌گیرد، تک‌مضراب‌هایی همراه با سکوت‌هایی گاه، طولانی، یادآور مشخصه‌های تارنوازی موسوم به «سبک گلها».

تمبک، به‌واسطه‌ی نقش همیشگی‌اش در همراهی‌ها، در قسمت‌های ضربی به‌میان می‌آید. با ورودش، شما را به سوی خود جلب می‌کند، اما نه آن‌قدر که از سازِ دیگر غافل شوید.

تاری که در «ژَرِه» می‌شنوید، به استناد دفترچه‌ی داخل آلبوم، محصول یک ضبط خانگی است. نکته‌ای که در همان چند ثانیه‌ی اولِ آلبوم هم، با شنیدن طنین تار، برای شما آشکار می‌شود و در سیر شنیدن اثر چندین بار کیفیتِ نه‌چندان خوبِ ضبط را یادآوردی می‌کند. در مقابلِ تار، تمبک جداگانه و در استودیو ضبط شده است و تفاوت کیفیت دو ضبط متفاوت، در قطعات هم شنیده می‌شوند.
 
در پایان می‌توانید قسمتی از ”سه‌گاه“ را بشنوید.