آیا اسپاتیفای، نتفلیکس دنیای موسیقی است؟
اسپاتیفای و نتفلیکس وجوه اشتراک فراوانی دارند. هر دو به عنوان صنایعی فعالیت میکنند که هنوز درگیر «انتقال از فروش به استریم» بوده و هر دو سرویسهای با حق اشتراک ماهیانه دارند. اما این شباهتها چندان هم جدی نیستند. توجه به شباهتهای این دو ظرایف و نکاتی را مورد غفلت قرار میدهد:
درحالی که متوسط کاربری کاربران نتفلیکس درحال کاهش و در اسپاتیفای درحال رشد است، نتفلیکس واقعاً درآمدزا بوده است -با درآمد خالص قریب به ۱۸۸ میلیون دلار در ۲۰۱۶- اما اسپاتیفای تقریبا ۶۰۰ میلیون دلار ضرر کرده است.
این دو اگرچه بهصورت پیوسته ویژگیهای مشابهی را توسعه میدهند، اما اسپاتیفای و نتفلیکس نیازهای اساساً متفاوتی را برای مشتریان تأمین میکنند. تفاوتهای موجود در تجربهی تماشای یک فیلم در سینما –که نتفلیکس تلاش میکند به آن نزدیک شود- و تجربهی حضور در یک کنسرت میتواند تفاوتهای این دو را به خوبی نشان دهد.
در سالهای اخیر کاتالوگ محتوای نتفلیکس از ۹۰ درصد قرارداد با تولیدکننده و ۱۰ درصد مالکیت، به ۵۰-۵۰ تبدیل شده است و برخی میگویند که طی سالهای آتی نتفلیکس دیگر به صنعت سینما و تلویزیون نیازی نخواهد داشت. از سوی دیگر شرکتهای بزرگ درحال تأسیس و راهاندازی سرویس استریم اختصاصی خود هستند. در اولین گام شرکت دیزنی سرویس خود را راهاندازی کرده و ارتباطش با نتفلیکس را قطع کرده است.
چنین اخباری در دنیای موسیقی غیرقابل تصور است؛ چون شرکتهای انتشار موسیقی پذیرفتهاند که دیگر کنترلی بر فرایند توزیع ندارند. البته این وابستگی در توزیع موسیقی دوطرفه است. هر ساله چه شرکتهای بزرگ و چه شرکتهای مستقل کوچک هرچهبیشتر محصولات خود را از طریق استریم عرضه میکنند.
نتفلیکس قصد دارد در سال آتی شش میلیارد دلار در زمینهی تولید محتوا هزینه کند. برای این کار باید به تقریباً شانزده میلیارد دلاری که برای حق مؤلف طی چند سال آتی میپردازد، اضافه کند. درنتیجه نسبت بدهی-درآمد آن به ۷۰ درصد نزدیک میشود، اما سرمایهگذاران همچنان معتقدند این ارقام در بلندمدت جواب خواهد داد.
هزینههای حق پخش و لایسنس اسپاتیفای تقریبا ۸۵ درصد درآمد آن در سال ۲۰۱۶ را بهخود اختصاص داده است. درحالی که سرویس حق اشتراکی اسپاتیفای تا ۲۰ درصد درآمد شرکت را تشکیل میدهد، سرویس مجانیِ دارای تبلیغات تنها ۱۰ درصد درآمد را ایجاد میکند ولی شامل ۶۰ درصد کاربران است.